Ankieta na temat 20-lecia do książki: "Trzynastu. Premierzy wolnej Polski".
Największe pozytywne zaskoczenie:
— Dojrzałość młodego pokolenia. Nie spodziewałem się takiego parcia młodych ludzi na edukację, a później na pracę, zdobywanie wiedzy i doświadczeń oraz na umiejętności ich wykorzystania w praktyce. Młodzi ludzie nie popełniają naszych błędów, nie tworzą swojego życia i życia wokół siebie w oparciu o spory historyczne, tylko żyją po swojemu, budują zupełnie inny kraj i inną wolność, niż my zbudowaliśmy.
Największe rozczarowanie:
- Polska tego dwudziestolecia nie miała szczęścia do liderów. Oni rozczarowali mnie najbardziej.
Osobisty sukces:
Dojście do stanowiska premiera i doprowadzenie do uzyskania dla Polski ok. 67 mld euro funduszy Unii Europejskiej na lata 2007-2013. Mam pewność, że te pieniądze zmienią Polskę, wzbogacą nas wszystkich i doprowadzą do zrównania poziomu naszego życia z życiem społeczeństw Europy.
Osobista porażka:
- Fakt, ze sprawowałem urząd premiera bardzo krótko, bo jedynie przez niespełna 9 miesięcy.
Perspektywa dla Polski na następnych 10 lat:
- Polska musi kontynuować starania o trzy najważniejsze sprawy: byśmy byli ważnym partnerem w Unii Europejskiej, liderem Europy Środkowej oraz sojusznikiem Stanów Zjednoczonych. W ten sposób umocnimy naszą pozycję w globalnym świecie oraz zbudujemy siłę ekonomiczną, którą odczują wszyscy Polacy.
Wzór osobowy w życiu publicznym:
- Fascynuje mnie postać Ronalda Reagana, jego rozumienie zła komunizmu,twarda, ale narodowa (amerykańska) polityka gospodarcza,z pełną otwartością na „rządzenie z ludźmi”.Cenię Margaret Thatcher za upór w dążeniu do celu, ale z pełnym porozumieniem ze społeczeństwem. Toniego Blair’a za umiejętność rządzenia z uśmiechem na twarzy i z sympatią do ludzi, a także Winstona Churchilla za umiejętność spokojnego powracania. Od nich uczyłem się traktowania rządzenia jako służby.